22 november 2018 – Toen politieman Geert Wolhare gister bij de zuivelafdeling van de plaatselijke Deen stond te twijfelen tussen een pak hopjesvla of een bak roomkwark met stracciatella zag hij uit zijn ooghoek collega Thea Marinus van de planning lopen. “Ik wist wel dat we bij elkaar in het dorp woonden, maar we waren elkaar nog nooit tegengekomen. Ik schrok me natuurlijk lam. Thea is best aardig hoor en we wisselen altijd een paar vriendelijke woorden bij de koffieautomaat, maar zo in het wild weet ik natuurlijk totaal niet wat ik moet zeggen. Bovendien stond mijn vrouw bij de kassa te wachten en die is niet erg geduldig kan ik je vertellen.“
Terwijl Geert zijn blik stug op de toetjes gericht houdt, ziet hij uit zijn ooghoek dat hij geluk heeft. Thea loopt hem straal voorbij. “Ze zag me niet geloof ik. Toch? Of denk je dat ze ook deed alsof..?”